Waar je ook werkt in de zorg, je doet iets fantastisch. Maar als je er kunt zijn voor kinderen en jongvolwassenen met een beperking, dan wordt de zorg nóg specialer, vindt Ellis Kwakernaak. Als Basisbegeleider Kind, Jeugd en Gezin is ze een grote steun voor kinderen en jongvolwassenen in de logeeropvang van De Passerel. Ellis: “Zij moeten zich nog vormen. Dus als wij ze daarbij kunnen helpen, hebben ze daar de rest van hun leven wat aan. Dat is van onschatbare waarde.”
Ellis heeft een achtergrond in de thuiszorg en werkt sinds acht maanden in de gehandicaptenzorg bij De Passerel. “In de thuiszorg werk je alleen met ouderen, maar in de gehandicaptenzorg is de doelgroep een stuk breder. En dat sprak mij erg aan”, zegt ze. “Ik help nu ook heel jonge kinderen. Zij hebben hun hele leven nog voor zich. En als wij ze al zo vroeg kunnen ondersteunen, dan speel je een extra grote rol van betekenis. Neem bijvoorbeeld kinderen met autisme. Daar wordt vaak direct een stempel op gedrukt. Maar in de praktijk kunnen zij zich nog heel goed redden. Als ze maar weten hoe. Dat wij ze daarbij mogen helpen, vind ik het mooiste wat er is.’
Dat is van onschatbare waarde
‘M’n hart brak’
Ellis werkt op de logeeropvang voor kinderen en jongvolwassenen met een beperking. “Ze kunnen bij ons terecht van vrijdag tot en met zondag, zodat ze een beetje tot rust kunnen komen en we ook de ouders ontlasten. Een beperking kan veel onrust met zich meebrengen in de gezinssituatie. En hier kunnen ze volop kind zijn. Ik zal nooit vergeten hoe we hier een kind hebben geholpen, dat door ADHD en autisme een beetje vastliep thuis. Hij gaf zichzelf daarvan constant de schuld. Ik heb hem proberen uit te leggen dat het niet zijn fout is. Hem geholpen niet te focussen op zijn beperking, maar juist op z’n sterke punten. In het begin was ik voor hem een buitenstaander, die hij wilde uittesten. Het heeft me vijf maanden gekost om zijn vertrouwen te winnen. En nu, als ik bij de opvang aankom, sprint hij naar de deur en zegt hij dat ‘ie me heeft gemist. M’n hart brak; hier doe ik het voor.”
Niet 100% perfect
Het zijn deze geluksmomentjes die werken in de zorg zo speciaal maken, vindt Ellis. Ook al is het soms ook best aanpoten. “Je gaat niet in de zorg werken, omdat het allemaal zo perfect geregeld is”, zegt ze. “Maar omdat je er anderen echt mee kunt helpen. Dat kan veel van je vragen, ook privé. Maar je wordt goed ondersteund om hier een goede balans in te vinden en alles is bespreekbaar. Ik ben er echt trots op dat ik onderdeel ben van de stichting en kan uitdragen waar de stichting voor staat: het ondersteunen van mensen met een beperking, van jong tot oud. Zodat ze volwaardig kunnen meedraaien.”