Als bijen op de honing komen de deelnemers van Het Matenveld op vrijwilliger Riet Fagel af op het moment dat ze de locatie binnenstapt. De een om alleen even hallo te zeggen, een ander voor een praatje of een knuffel. En Riet geeft ze een voor een even de aandacht die ze nodig hebben. En precies dát is wat Riet al ruim 20 (!!) jaar doet als vrijwilliger. Net dat beetje extra aandacht en liefde bieden aan de deelnemers, wat voor deze doelgroep nou net het verschil maakt. Je gezien en geliefd voelen.
“Dat je iets voor een ander kunt betekenen is het mooiste van dit werk. En zij betekenen ook iets voor mij, want ik ga elke keer weer met een blij gevoel naar huis.”
Riet is op haar 60e begonnen als vrijwilliger bij Het Matenveld. “In die tijd vond ik dat ik bij mijn betaalde baan wel een stapje terug kon doen. De vier uur die ik daar minder ging werken, heb ik ingeruild voor mijn vrijwilligerswerk bij Het Matenveld.”
Wandelen en handwerken
“De eerste jaren wandelde ik met de deelnemers. Om zo wat een-op-een aandacht te kunnen geven. Al wandelend had ik de leukste gesprekken over van alles en nog wat. Van de prachtige voorjaarsbloemen tot de wildste fantasieën dat we opgepakt zouden worden door de politie en in de cel zouden belanden. Geweldig! Daar bloeiden we dan altijd allebei van op.”
Door heupproblemen lukte het wandelen helaas niet meer en sindsdien helpt Riet bij de textielgroep. “Ook zo leuk om samen iets te maken wat ze daadwerkelijk ergens kunnen neerzetten of gebruiken. Er ontstaat iets. De print van mijn tas is nu bijvoorbeeld voor een deelnemer de inspiratie. Het patroon maakt ze na op een eigen tas. Ontzettend leuk toch!”
Diverse doelgroep
Het Matenveld heeft een diverse groep deelnemers. Van jong tot oud met elk een eigen niveau. Dat vraagt iets van je als vrijwilliger. “Het blijft zo af en toe aftasten wat er wel en niet mogelijk is. Zeker bij nieuwe deelnemers. Dan ken je de achtergrond nog niet en is het soms even zoeken. Maar je komt er vanzelf wel achter en daarin werk je ook nauw samen met de begeleiding. Daar kun je altijd op terugvallen. En juist die diversiteit aan deelnemers maakt het ook zo leuk!”
“Wat je geeft, krijg je in nog grotere mate terug.”
Als het aan Riet ligt, blijft ze dit nog jaren doen. “Zo lang mijn geest en lijf nog goed blijven werken, ga ik nog wel even door. Ik vind het heerlijk om anderen te kunnen helpen. Daar word ik heel blij van. Ooit was ik bijvoorbeeld een keer jarig op mijn vaste vrijwilligersochtend. Ik had ’s ochtends toch nog geen visite thuis, dus ik kwam gewoon werken. Ik ben nog nooit zó jarig geweest. Iedereen kwam feliciteren, overal vlaggetjes, zingen en iedereen maakte iets voor me. Het was zo leuk! En dat maakt dit vrijwilligerswerk zo fijn om te doen. Wat je geeft, krijg in nog grotere mate terug.”
Een aanrader!
Heeft Riet dan nooit getwijfeld over het vrijwilligerswerk? “De lastigste tijd vond ik de coronatijd. De locatie zat eerst een tijd dicht en toen het op aangepaste wijze weer open kon, was binnen van alles veranderd. Spullen lagen onlogisch door het gebouw, waardoor ik niet meer op een prettige manier kon werken. Ik voelde mij net een kat in een vreemd pakhuis. Toen heb ik wel even getwijfeld of ik het nog wel wilde blijven doen. Dat heb ik besproken en is er gelukkig een oplossing bedacht waardoor ik weer op een prettige manier mijn handwerkactiviteiten kon uitvoeren. Maar dat is ook het enige in al die jaren. Ik heb nog geen seconde getwijfeld aan het werken met deze mensen. Ik zou het dan ook iedereen aanraden, want je wordt er gewoon heel blij van!”